samsara i nirwana - umysł i świadomość

Kiedy poczułam 

paraliż całego ciała,

kiedy ciało poczułam 

jak całkiem zamrożone,

jakby go już nie było,

jakby umierało,

jakby nie istniało,

przeszyła mnie myśl,
że to Ty, mój Ukochany
Jesteś tym wszystkim:

każdym ciałem 

doświadczającym

zagubienia w iluzjach,

doświadczającym 

wszelkiego cierpienia 

i ekstazy 

w każdej formie,

każdą formą, 

w każdym działaniu

i każdą myślą 

zamieniającą się w czyn.

W tym paraliżu ciała, 

w zamrożeniu siebie,

w nieistnieniu życia

poczułam i rozpoznałam,

że tylko ufność, 

całkowita, niezmierzona 

ufność mi pozostała...

A wtedy moje ciało

zaczęło powoli odtajać.

I nagle w środku tej ciemnej, 

bezkresnej nocy pustki

rozpoznającej swego 

Ukochanego,

odezwałeś się do mnie 

szepcąc słowa o różowej
energii Miłości, 

która wypełniła Ciebie, 

kiedy Mnie w Sobie
poczułeś.

A ja poczułam 

w Sobie Ciebie.

Pustka przybrała 

różowy kolor

Miłości 

w niezmierzonej 

ufności dla
wszystkich iluzji, 

którymi Jesteśmy.

Dla wszystkich iluzji,

które wciąż 

doświadczają Siebie 

w oddzieleniu.

I nastąpiło zjednoczenie
Mnie w Tobie i Ciebie we Mnie.
Ja w Tobie i Ty we Mnie.

Poczułam zapach
kwiatu Pustki.
Zapach Ciebie w Sobie
i Zapach mnie w Tobie
jednocześnie.

In lakesz a la ken...